Bir yaz günü, 2014
'Naçizane bir denemem olacak mutlu olmak adına.'
Yanlış!
Bazen başlangıç sandıklarınız yarı yarıya vazgeçiştir ve yolu çıktığınız bir serüven olarak değil; kaçış olarak görürsünüz. İşte tam bu noktada, itirafın en acılısı ve katlanılmazı kendine yapılandır. Sadece denemek kaybettirmiyorsa eğer; kazandırmayacağını da bilin. İşte burada en çok kendinize not düşün: denemeyin,yapın! Şansın kapıyı çalmasını beklerken zamanın değiştiğini bilmiyor musunuz sanki?
Yine aynı yaz günü, 2014
'Kollarımı bütün kırgınlıklarımı sarmayacak kadar açamamaktan korkuyorum.'
Çok yanlış!
Çok yanlış!
Oysa öylesine çıkılmaz yola. Yolculuk; bir seyir halidir, ilerleyiştir. Ve ben kendi iç dünyama çıktığım bu yolculukta hepinizi kucaklıyorum. Siz de öyle yapın. Son bir veda. Belki kısa bir saygı duruşu. Sonra keşfedin. Hala güzel olan şeyler bulacaksınız içinizde. İnanın ve inanmadığınız bir yola asla çıkmayın. Yolda olmayı, yolun sonunda varacağınız yeri; birine ya da bir şeye bağlamayın. Çünkü bu seyirde attığınız her adım, sizin yansımanız olacak. Bana inanın, yansımanızda pişmanlıklar bulmak ve geriye dönmek hiç istemezsiniz.
Ve bugün, 2015
İnsanların ait olduğunuzu düşündükleri hayat; kırgınlıklarınızın/kızdıklarınızın, kendini bulma yolunda gözünüzden kaçırdıklarınızın/yanlış yere baktıklarınızın, yaşadığınız ama yine de ait olmadığınızı hissettiğiniz o hayat yüzünden savrulduklarınızın sadece kötü bir yansıması olabilir. Ve bu yansımayı değiştirmek sizin içinizde.
O zaman gerçek bir başlangıç yapacaksınız. Denemek değil; başarmak için. Kendiniz için.
Geçmişinize bir reverans ile bugünü sevin.
Sevgilerimle,
Mel
